In dit gedicht, een van de bekendste in de bloemen van het kwaad, Baudelaire werknemers het kader van de traditionele ideaal geteisterde lovesong te verkennen psychologische realiteit. Het inroepen van afkeer voor de geadresseerde oppervlakkigheid met haar "verrader eyes" in een "land dat eruit als [haar ziet]" (waardoor waardoor dit land meer misleidende) past in de eerlijk plezier dat de spreker in oppervlakkige sumptuousness vindt. Baudelaire dus zijn toevlucht neemt tot een melding van verstand en gevoelens om over te brengen aan de lezer wat destijds heel vernieuwend idee in (Engelse) poëzie: dat men kan genieten van superficialities zonder steeds oppervlakkige zichzelf. De uitnodiging, hier, is gericht zo veel aan de lezer over de oorspronkelijke vrouw, een uitnodiging aan bask in de verraderlijke schoonheid van de werkelijkheid.
Wordt vertaald, even geduld aub..