Quand le loup sentit des tirailleme

Quand le loup sentit des tiraillements Et que de manger il était grand temps, Il alla trouver Mère-Grand. Dès qu’elle eut ouvert, elle reconnut Le sourire narquois et les dents pointues. Le loup demanda : « Puis-je entrer ? » La grand-mère avait grand-peur. « Il va, se dit-elle, me dévorer sur l’heure ! » La pauvre femme avait raison : Le loup affamé l’avala tout rond. Mais la grand-mère était coriace. « C’est peu, dit le loup faisant la grimace, « C’est à peine s’il m’a semblé « Avoir eu quelque chose à manger ! » Il fit le tour de la cuisine en glapissant : « Il faut que j’en reprenne absolument ! » Puis il ajouta d’un air effrayant : « Je vais donc attendre ici un moment «Que le Petit Chaperon Rouge revienne «Des bois où pour l’instant elle se promène. » (Un loup a beau avoir de mauvaises manières, Il n’avait pas mangé les habits de grand-mère !) Il mit son manteau, coiffa son chapeau, Enfila sa paire de godillots, Se frisa les cheveux au fer Et s’installa dans le fauteuil de grand-mère. Quand le Chaperon Rouge arriva, essoufflée, elle trouva grand-mère plutôt changé : « Que tu as de grandes oreilles, Mère-Grand ! — C’est pour mieux t’écouter, mon enfant. — Que tu as de grands yeux, Mère-Grand ! — C’est pour mieux te voir, mon enfant ! » Derrière les lunettes de Mère-Grand, Le loup la regardait en souriant, « Je vais, pensait-il, manger cette enfant. «Ce sera une chair plus tendre que la Mère-Grand ; «Après les merles, un peu secs, des ortolans ! » Mais le Petit Chaperon Rouge déclara : « Grand-mère, Tu as un manteau du tonnerre ! — Ce n’est pas le texte ! dit le loup. Attends… —Tu devais dire : ‘’ Comme tu as de grandes dents !’’ — Enfin… peu importe ce que tu dis ou non, —C’est moi qui vais te manger, de toute façon ! » La petite fille sourit, puis, battant des paupières, De son pantalon, sortit un révolver. C’est à la tête qu’elle visa le loup, Et Bang ! l’étendit raide mort d’un coup. Quelques temps après, dans la forêt, Chaperon Rouge j’ai rencontré. Quelle transformation ! Adieu rouge manteau ! Adieu ridicule petit chapeau ! « Salut ! me dit-elle, regarde donc, s’il te plaît, Mon manteau en loup, comme il est croquignolet ! »

Resultaten (Nederlands) 1:

Toen de wolven sommige krapte voelde en dat het eten van het hoog tijd was, ging hij naar oma vinden. Zodra het opende, erkende zij de wrange glimlach en scherpe tanden. De Wolf gevraagd: "kan ik kom? '' De grootmoeder was grand-bang. "Het zal, zei, verslinden me op tijd! De arme vrouw had gelijk: de honger Wolf slikte het alle ronde. Maar de grootmoeder was taai. «Het is weinig, zei de Wolf doen de grimas, "het is nauwelijks als het leek" met iets te eten!»»» Hij toerde de keuken in het piepende: "het is noodzakelijk dat ik absoluut nemen! En hij een eng lucht voegde: ' dus ik wacht hier een moment "Dat le Petit Chaperon Rouge terugkeer" van het bos waar op dit moment ze loopt. " (Een Wolf wellicht slechte manieren, hij gegeten had niet de grootmoeder kleren!) Hij zet zijn jas, liep zijn hoed, trok zijn paar laarzen, Se frisa ijzer haar en vestigde zich in de stoel grootmoeder. Toen Red Riding Hood, ademloos aangekomen, vond ze grootmoeder eerder gewijzigd: ' u hebt grote oren, oma! -Dit is voor beter luisteren naar u, mijn kind. -Dat je grote ogen, oma hebt! -Het is beter om te zien u, mijn kind! "Achter de glazen van oma de Wolf kijken haar glimlachen, ' Ik ga, dacht hij dat, eet dit kind. «Het zal malser dan de oma vlees; «»» Na de enigszins droge Robins van de ortolan! «Maar de little Red Riding Hood zei: "oma, heb je een jas van Thunder!» -Dit is niet de tekst! zei de Wolf. Wacht... - u moest zeggen: "als je hebt grote tanden!" - tot slot... geen kwestie wat u zeggen of niet-it me die u, toch zal eten is! "Het meisje glimlachte, vervolgens gewonnen van de oogleden, uit zijn broek, haalde een revolver. Het is het hoofd dat het visum Wolf, en Bang! uitgebreid het steile dood plotseling. Enige tijd na, in het forest, Red Riding Hood ik heb ontmoet. Wat transformatie! Afscheid rode jas! Belachelijk afscheid beetje hoed! "Hallo!" Ze zei: Kijk naar mij, wees zo goed, mijn Wolf jas, zoals het ligt! »

Resultaten (Nederlands) 2:

Toen de wolf voelde de strakheid en dat het eten van het tijd was, ging hij naar oma. Zodra ze opende, zag ze de grijns en scherpe tanden. De wolf vroeg: "Mag ik binnenkomen? "De grootmoeder was erg bang. "Het zal, zegt ze, verslinden me op tijd! "De arme vrouw had gelijk: De hongerige wolf opgeslokt allround. Maar de grootmoeder was taai. "Het is klein, zei de wolf wrang," Het is hij nauwelijks leek "Na iets te eten gehad! "Hij liep in de keuken, keffen:" Ik heb weer in absoluut! "Toen voegde hij een enge:" Ik zal hier even wachten "Laat de Little Red Riding Hood terug" Bos, waar op het moment dat ze loopt. "(Een wolf kan heel goed hebben slechte manieren, Hij had niet de grootmoeder kleren gegeten!) Hij trok zijn jas aan, trok zijn hoed, op zijn paar laarzen, Als gekruld haar ijzer en vestigde in leunstoel van de grootmoeder. Toen Roodkapje arriveerde, adem, vond ze grootmoeder nogal veranderd, "wat heb je grote oren, Oma! - Des te beter voor u te horen, mijn kind. - Wat heb je grote ogen, oma! - Al het beter om je te zien, mijn kind! "Achter de glazen grootmoeder, Wolf keek, glimlachend," Ik zal, dacht hij, eet dit kind. "Het zal zachter dan het vlees Grootmoeder zijn; "Na merels, een beetje droog, de ortolaan! "Maar Roodkapje zei:" Oma, je hebt een mantel van de donder! - Dit is niet de tekst! zei de wolf. Wacht ... -Je zou moeten zeggen: 'Als je grote tanden!' '- Eindelijk ... het maakt niet uit wat je zegt of niet, -Het is me wie je toch je eet! "Het meisje glimlachte, dan knipperen, uit zijn broek haalde een revolver. Dit leidt haar visum wolf, en Bang! in een keer dood uitgerekt. Enige tijd later, in het bos, ik ontmoette Red Riding Hood. Wat een transformatie! Goodbye rode jas! Afscheid belachelijk hoedje! "Hi! zei ze, kijk maar, alsjeblieft, mijn wolf jas, als croquignolet! "

Resultaten (Nederlands) 3:

Wanneer de wolf rook van de wrijvingen en dat eten het was hoog tijd, ging Mere-Grand vinden . Zodra deze geopend werd, zij erkent de spottende glimlach en grote scherpe tanden. De wolf vroeg: "Kan ik meedoen? "Oma had grand-angst. "Hij, zei ze, ik verslinden op het uur! "De arme vrouw had gelijk: De hongerige Wolf de avala all round.Maar de grote moeder was hard. "Dit is weinig, zei de wolf doet de grimas, " zij nauwelijks leek mij "gelet hadden iets te eten! "Hij maakte een bezoek aan de keuken in barking: "Het moet zijn dat ik weer helemaal! " En toen voegde hij een angstaanjagende lucht:"Dus ik wacht hier een moment "Dat beetje Red Ridinghood terug "van hout of voor het moment dat zij wandelen. " (EEN wolf heeft prachtige met slechte manieren, hij had niet gegeten de kleren van grand-moeder!) Het mit zijn mantel, een oog zijn hoed, Ledbrook haar paar godillots, Se frisa het haar ijzer- en verplaatst naar de stoel van grand-moeder. Wanneer de Red Ridinghood kwam.Moge ze vindt oma nogal veranderd: "Dat gij haarlengtestand grote oren, Mere-Grand ! - Het is beter om te luisteren naar u, mijn kind. - Dat gij haarlengtestand grote ogen, Mere-Grand ! - Het is beter voor u, mijn kind! "Achter de glazen Mere-Grand , de wolf keek met een glimlach, "zal IK, dacht hij, eet dit kind. "Dit wordt een vlees meer inschrijvingen dan het Mere-Grand ;"Na het merelveld, een beetje droog, fazanten onder glas! "Maar de Little Red Riding Hood zei: "oma, Gij haarlengtestand een mantel van thunder! - Dit is niet de tekst! Zei de wolf. Verwachten ... -Je moest zeggen: "als gij haarlengtestand grote tanden!" - eindelijk ... ongeacht wat je zegt of niet, -het is mij die te eten, maar toch! "Het meisje lacht, dan is vliegen van de oogleden,In zijn broek, deed een revolver. Het is in het hoofd dat het visum de wolf, en knal! De uitgerekte zwaar dood van een staatsgreep. Enige tijd later, in het bos, Red Ridinghood ik heb ontmoet. Wat een metamorfose! Geen rode jas! Tot ziens belachelijk kleine fitting! "Heil! Zij zei mij: kijk, als ze dan thee emergency, mijn jas in loup, omdat het croquignolet! "